Kwetsbaar

Lange tijd voelde het voor mij zeer kwetsbaar om mijzelf open te stellen voor geluk. Ik vond het gevoel van gelukkig zijn toen af en toe doodeng. Want wát als het geluk me ineens weer afgepakt wordt? Ik vroeg me zelfs af of ik me wel gelukkig mocht voelen? Ik zag namelijk zoveel lijden om mij heen, wat mij iedere keer weer door en door in mijn ziel raakte. Lijden door pijn, scheiding, ziekte, de dood. Wat een mens soms te dragen heeft was voor mij met geen pen te beschrijven.

Nu, doordat ik mijn eigen lijden in mijn leven stap voor stap ben aangegaan en mezelf heb geconfronteerd met al mijn pijnpunten en angsten, zie en voel ik pas wat geluk werkelijk voor mij betekent. Geluk betekent voor mij kwetsbaar mogen zijn. Wanneer ik geluk omarm en dit diep in mijn wezen mag voelen, geeft dit mij enorme veerkracht. De veerkracht die mij helpt om mijn leven te kunnen leven zoals ik het wens te leven. Een leven met dagelijkse momenten van geluk en dus in kwetsbaarheid.

Het geluk zit ‘m dan vooral in de kleine dingen die het voor mij doen. Dagelijkse momentjes van geluk die er gewoon zijn, omdat ik er voor opensta en bewust zie, voel, hoor en beleef. Of de gelukkige momenten die ik zelf creëer, door een lach of compliment te geven, door liefdevol en geduldig te zijn, of door dankbaar en oprecht geïnteresseerd te zijn.

Geluk heb ik als onderdeel gemaakt van wie ik ben… een kwetsbaar wezen net als ieder ander mens, omdat het leven kwetsbaar is. Wanneer er mij of mijn dierbaren dan iets naars overkomt, heb ik vanuit de veerkracht die ik voel ook meer kracht om er mee om te gaan.

Het besef dat het leven kwetsbaar is en ieder mens een kwetsbaar wezen is, maakt dat ook geluk voor mij kwetsbaar mag voelen, dus voel ik iedere dag weer die momentjes van geluk, gewoon omdat ze er zijn.