Dromen, het kunnen maar rare dingen zijn. Beste lezers en kijkers van Pien.tv, aan een droom kan ik snel zien of je teveel in je denken zit, of teveel in het gevoel. Hoe ik droomdeskundige ben geworden, vertel ik je graag.
Korte verhalen voor Libelle
Eind jaren ‘90 stuurde ik een kort verhaal naar de redactie van Libelle. Ze vonden dat ik talent had. Sindsdien ben ik gaan schrijven over dromen. Een van de korte verhaal ging over een droom waar mijn ouders in voor kwamen. Ik had op dat moment geen contact met ze. In die tijd droomde ik veel over spinnen. In het droomwoordenboek van K. Vollmar zag ik dat dit te maken kon hebben met het feit dat ik geen goede relatie had met mijn moeder. Hiermee aan de slag gaan, bleek moeilijker dan gedacht.
Denken en angst
Jaren later, na heel veel boeken over dromen te hebben gelezen, kwam ik er achter dat ik te sterk in mijn denken zat. Diep in mijn hart wilde ik namelijk al veel langer mijn ouders weer graag zien, maar mijn angst zat me in de weg. Een stuk van dit proces heb ik beschreven in mijn eerste boek ‘Dromen en wat ze voor ze ons betekenen’. Wat ik niet wist was dat er ook bij mijn ouders angst in de weg zat… en zo heeft het zo’n vijftien jaar geduurd voordat we elkaar weer zagen. Die dag zal ik nooit meer vergeten,… zo mooi! En het voelde meteen goed.
Dromendeskundige en auteur
Ik heb mij toen verder ontwikkeld en nog meer kennis vergaard over dromen en de psychologie daarvan. Waar sta ik nu? Over de wereld van dromen kan ik heel veel vertellen. Ook kan ik je alvast meegeven dat de beelden van dromen vaak veel erger lijken dan de uitleg is. Naast het duiden van dromen ben ik ook auteur bij vier uitgeverijen. Drie daarvan geven mijn drie boeken over dromen uit. De vierde uitgeverij geeft mijn literaire verhalenbundel uit.
Dromen, het kunnen maar rare dingen zijn. Kom je er zelf niet uit? Mail of bel me gerust: jacqueline-voskuil@hotmail.com
Groetjes Jacqueline Voskuil.
p.s de redactie van Libelle had zeker gelijk over mijn korte verhaal. Jaren later heb ik de film gezien op tv en ik moest enorm huilen. Het was inderdaad mijn verhaal! Ik kon het bijna niet geloven. Bijzonder toch… wat schrijven met je kan doen.
